Blog over hamsters

Blijkbaar zingen vogels niet alleen om een partner voor zich te winnen. Uit onderzoek bleek dat ook muizen hun muzikale talent inzetten. Dit op een frequentie dat wij als mensen niet kunnen horen.

Het was niet nieuw dat muizen "zingen". Al meer dan vijftig jaar geleden was dit al door wetenschappers ontdekt. Echter uit een recente onderzoek is gebleken dat bij het verleiden van een vrouwtje dit extra ingezet wordt. Als een vrowutje bij een mannetje in de buurt komt, gaat hij zingen. Het vrouwtje wordt door dit geluid aangetrokken. Ook dove muizen zingen liedjes en hieruit wordt opgemaakt dat het zingen van liedjes genetisch aangelegd is. Ook de hoogte en duur van de tonen is onderzocht en hieruit bleek dat familie muizen grote overeenkomsten vertonen. Mogelijk is dat vrouwtjes hieruit kunnen horen dat een mannetje deel uit maakt van de familie. En dat dit een natuurlijke manier is om inteelt te voorkomen.

Eén en ander is vrij complex. Het bleek dat wanneer een mannelijk muis urine rook van een vrouwtje, hij complexe liedjes gaat zingen en wanneer hij daadwerkelijk het vrouwtje ziet, hij overgaat tot simpeler en wat langere liedjes. Waarschijnlijk zijn de complexe liedjes bedoelt om vrouwtjes te lokken en de simpeler liedjes om energie te besparen. Vrouwtjes blijven langer in de buurt als het mannetje complexe liedjes zingen.

Bron: Scientias / professor Erich Jarvis van de Duke universiteit

Bij het koppelen van Russische dwerghamsters merk je soms dat er geen klik is. Vanaf begin af aan al. Wie weet zingen dwerghamster mannetjes eveneens voor hun vrouwtjes!

Er worden meer jongetjes dan meisjes geboren. Tenminste, dit bij mensen. De verhouding is ongeveer 105-107 op 100, of wel 5-7% meer jongetjes. Maar echt precies weten ze niet. We wisten dit wel, maar hoe en waarom... De oorzaak zou liggen aan dat jongens meer gewenst zijn. Wetenschappelijk was het verklaard dat een Y-chromosoom lichter is dan een X-chromosoom en dat mannelijke sperma sneller zijn. En dat daardoor meer eicellen bevrucht worden met zaadcellen met een Y-chromosoom.

Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat er evenveel mannelijk als vrouwelijk embryo's ontstaan. Of wel X en Y chromosoom heeft er niets mee te maken. Uit onderzoek blijkt dat tijdens de zwangerschap sterven er meer vrouwelijke embryo's dan mannelijk. Als er naar de eerste weken na de bevruchting gekeken wordt, dan sterven er meer mannelijke dan vrouwelijke embryo's. Tussen de tiende en vijftiende week sterven juist meer vrouwelijke embryo'. De verhouding verandert niet tussen de vijftien en de 28ste week. En tussen 28 en 35ste week daalt de verhouding weer iets tot 1,05 - 1,07.

De fluctuaties in de geslachtsverhouding van bevruchting tot geboorte was niet bekend en kwam als verrassing uit het onderzoek naar boven. De precieze oorzaken zijn onbekend, maar hebben te maken met complexe genetische invloeden tijdens het ontwikkelingsproces van het embryo.

Voor hamsters heb ik het nog niet in kaart gebracht en ben benieuwd of dit ook voor hamsters geldt!

Ik heb een paar keer mee gemaakt dat een mannelijk Russische dwerghamster een verstopte plasser had. Door heel licht te masseren en te drukken kan je dit weer vrij maken. Maar het is zeer gevoelig en pijnlijk en je moet echt heel voorzichtig zijn. Ik dacht dat het door ophoping van urine kwam. Echter, het is waarschijnlijk een eiwitplug.

Eiwitplug wordt gevormd uit eosinofiele eiwithoudend materiaal gemengd met urotheliale cellen (= cellen die de binnenzijde van de blaas bekleden), celafval en sperma. Ook bij andere knaagdieren zoals tamme ratten komt dit voor. Bij tamme ratten wordt het aangenomen dat deze pluggen gevolg zijn van abnomale ejaculatie en de afscheidingen van het mannelijk geslachtsklieren.

Eigenschappen en/of defecten kunnen genetisch lijken, terwijl het door bacteriën of virussen veroorzaakt kunnen worden. En dit kan van ouders op kinderen door gegegeven worden. Een artikel op NPO wetenschap:

Een eigenschap waarvan men dacht dat die erfelijk was, blijkt van moeder op kind over te erven via haar darmbacteriën. Dat is waarschijnlijk het topje van de ijsberg: het roept twijfels op over de resultaten van veel meer proefdierexperimenten in het verleden.

Sommige muizen hebben veel immunoglobulineA in hun darm (en dus in hun poep, een makkelijke manier om dit te meten), andere bijna niets. ImmunoglobulineA (IgA) is een antilichaam, een stof die het lichaam beschermt tegen microscopische indringers. De gevestigde wijsheid was, dat dit verschil rechtstreeks is terug te voeren op genetische verschillen. Onderzoekers in St Louis, VS, hebben nu ontdekt dat het verhaal ingewikkelder is.

Kinderen van een hoog-IgA moeder zijn inderdaad zelf ook hoog-IgA, en idem voor laag-IgA, mits ze geïsoleerd opgroeien. Maar als je in het laboratorium een kolonie hoog-IgA muizen laat opgroeien in een kooi naast een kolonie laag-IgA muizen, worden beide kolonies laag-IgA.

Complex ecosysteem

Al snel rees het vermoeden dat bacteriën in de darm hier iets mee te maken hadden. Muizen (en mensen) hebben een complex ecosysteem van micro-organismen in hun darm, de darmflora, waarvan bekend is dat het op allerlei manieren de stofwisseling en het immuunsysteem beïnvloedt. Dit ecosysteem 'erft' een muis deels van de moeder, doordat bacterieën al kort na de geboorte oversteken naar de baby.

De eigenschap 'laag-IgA' blijkt nu dominant aanwezig te zijn in de darmflora: het DNA van muis en moedermuis wordt overruled door het type darmflora. De onderzoekers controleerden dit door muizen te behandelen met een cocktail van krachtige antibiotica, zodat ze geen darmflora meer hadden. Dan nemen muizen de eigenschap laag-IgA niet over van soortgenoten in een naburige kooi, maar erven ze die van hun moeder. Anderzijds was laag-IgA over te brengen door poeptransplantatie van de ene muis naar de andere, ongeacht of de muis genetisch hoog- of laag-IgA was.

Overerving via het darmkanaal

Deze bevinding heeft mogelijk veel bredere consequenties. Als het darmkanaal een sluiproute is voor quasi-overerving, zou dit een aantal verwarrende resultaten kunnen verklaren van eerdere experimenten met genetisch gemanipuleerde muizen. Ook valt niet uit te sluiten, dat resultaten van experimenten waarbij tot nu toe alleen aan genetische overerving is gedacht, in feite 'via het darmkanaal' tot stand kwamen. Dat maakt nogal wat uit als je probeert een medicijn tegen een ziekte te vinden.

De onderzoekers bepleiten dat bij experimenten om de genetische component van allerlei eigenschappen of ziektes helder te krijgen, de controlegroep proefdieren samen moet opgroeien met de groep proefdieren die genetisch gemodificeerd is of behandeld werd, zodat ze een darmflora hebben die in de relevante opzichten hetzelfde is. Verschillen tussen de behandel- en de controlegroep die dan nog optreden zijn waarschijnlijk echt genetisch, dat wil zeggen: terug te voeren op het DNA van de moeder en/of de vader.

Misschien zou twee controlegroepen nog beter zijn: een die samen met de behandelgroep opgroeit, een tweede die apart opgroeit.

Vertically transmitted faecal IgA levels determine extra-chromosomal phenotypic variation, Clara Moon e.a., Nature AOP, 16 februari 2015

Door: Arnout Jaspers (Wetenschapsredactie NPO)

De eerste Zwarte Campbelli dwerghamsters verschimmelden helemaal. Ze werden van boven geheel wit, evenals een deel van hun gezicht. Het werden net panda beertjes. Bij de Russische dwerghamster heb ik dit nooit gezien, tot dit exemplaar. Ik heb een Russisch Blauw golvend haar vrouwtje dat al erg op leeftijd is. En heel langzaam wordt ze witter. Bij de Campbelli's was het al na paar maanden. Dit is pas veel later begonnen.





Zeer bijzonder!