Blog over hamsters

De mensen die me goed kennen weten dat een kleine twee weken geleden Oompa Loompa op mijn hand gestorven is. Oompa Loompa is niet meer. Ik had geen zin om er over te hebben of over te schrijven. Het is en blijft een bijzonder diertje. Oompa Loompa is in november 2012 geboren en viel direct op. Niet alleen om zijn bijzonder patroon en vacht. Maar ook qua gedrag. En het idee was snel geboren om elke dag foto's van haar te maken. Zodat ik later een YouTube filmpje kon maken van eerste dag tot dat ze zou overleden. Helaas na een kleine 8 maandjes is ze er niet meer.

Kleine schat heeft me wel wat ellende bezorgd. Niet alleen dat ze op een gegeven moment niet meer stil wilde zitten en op de ren ging als ik een foto wilde maken. Maar ook dat ze ontsnapt was. Niet zomaar ontsnapt! Op een avond, nadat ik terug was van een bezoek in Amsterdam, ontdekte ik dat Oompa Loompa ontsnapt was. En ik overal zoeken maar kon haar niet vinden. Mijn broer gebeld of hij mij wilde helpen. Beide ontdekten we geleid onder de keuken. Dus de voorgevel van de keuken eraf, maar onder de keuken was niets te zien.... wel te horen! Bleek ze om hoog geklommen te zijn en zat ze achter de keukenkast ... vast. Wanneer ik haar naam Oompa Loompa riep, hoorde ik haar krijsen van bangigheid. Mijn broer zijn reactie was dat ik maar moest wachten totdat ze naar beneden kwam. Maar de hele nacht heeft ze daar gezeten en ik heb in de ochtend iemand een gat in mijn kastje laten boren. Want daar op die plek, daar zit ze... Helaas bleek minder waar toen de gat geboord was. Maar ineens kwam ze aankruipen en kon ik haar pakken.

Oompa Loompa, ik zal haar niet snel vergeten zeg. Een bijzonder prachtige hamster, een super fotomodelletje.









Samen met haar moeder:


En een filmpje van haar eerste 44 dagen:

Deze week sprak Tony Cao uit Vietnam via Facebook mij aan met de vraag hoe het kan dat er Mandarijnen zijn met twee kleurige ogen. Ik vroeg hem natuurlijk direct hoeveel er zijn of dat het om een individueel geval gaat. En vertelde hem dat in bijzondere situaties het voor kan komen dat een dwerghamster twee kleurige ogen heeft.

Zo kan een bontfactor net op het oog vallen waardoor deze rood wordt. Bont zorgt ervoor dat op bepaalde plaatsen geen pigmentvorming plaatsvindt. En als dit op het oog gebeurd, is het oog doorzichtig waardoor je de bloedvaten ziet. Andersom kan het ook: een dwerghamster met een mutatie die ervoor zorgt dat er geen zwarte pigment gevormd wordt, maar wel rondom het oog een pigment vlek heeft. Dan krijgt die oog net een ander kleur. Tony lied my een link en foto zien. Heel duidelijk: een Mandarijn geel-wildkleur roodoog met twee kleurige ogen. Misschien heb je wel eens Geel-wildkleuren of Argente Campbelli's gezien met wat zwarte pigment vlekken? Dit komt toch wel eens voor en zo'n pigment vlek kan op het oog zitten. En dat was in dit geval waarschijnlijk het geval.

Tony Cao gaf mij daarna een ander link met foto's van een zeer bijzonder Campbelli dwerghamster. Namelijk een driekleur. Helaas was deze dwerghamster al overleden en was maar zes maanden oud geworden. De Campbelli dwerghamster had een paar eigenaren gehad en Tony heeft een viertien jarig meisje over kunnen halen om deze bijzondere exemplaar aan hem te geven. De voorouders zijn onbekend en het gaat om een vrouwtje. Helaas heeft deze Campbelli dwerghamster geen nageslacht en wanneer het om een nieuwe mutatie zou zijn gegaan... Dan moeten wij hopen dat dit ergens zweeft!

Waarom zo bijzonder? Agnes heeft op haar nieuwe blog VerantwoordFokken.nl een blog geplaatst over onder andere chimera (ik schrijf het zelf 'chimaera'). Dit is dat twee bevruchte eicellen samensmelten en tot één organisme uitgroeien. Dit organisme kent twee soorten DNA en wanneer deze verschillende kleurmutaties kennen dan kan dit uiten tot een gevlekt patroon. Maar waarom vind ik deze variant bijzonder? Omdat het a. een vrouwtje betrof en b. om geel achtige vlekking ging. En dan moet ik denken aan het schildpad gen (engels torti). We zullen het helaas nooit weten :(

Zo nu en dan plaats ik een wetenschappelijk nieuwsfeit van Nu.nl of een ander website op mijn blog. Dit omdat ik de inhoud belangrijk vindt of dat ik een relatie kan leggen met dieren. In dit geval ook. Lees onderstaande over dag- en nachtritme. Ik merk dat mijn Roborovski dwerghamsters boven de hele nacht doorlopen en echte nachtdieren zijn. Mijn Syrische hamsters zijn schemerdieren. Ze worden in de avond wakker en zijn dan actief. Maar midden in de nacht slapen ze allemaal. En in de ochtend zijn ze weer even actief. Nu terwijl het half zeven in de ochtend is, liggen al mijn syren te slapen. En hoor ik mijn Russische dwerghamsters achter mij wakker zijn. Mijn Rusjes zijn geregeld wakker. Er is geen moment dat ik binnen kom en ze allemaal liggen te slapen. Ze kennen een ritme van pak weg vier uur. Aantal uren slapen en daarna weer actief zijn. Gemiddeld zijn ze in de avonduren en nacht meer actief.

Zal e.e.a. beïnvloed worden door hoe wij de hamsters houden?

Mensen die een tijdje gaan kamperen, verzetten daarmee hun lichaamsklok. Dat blijkt uit een nieuw wetenschappelijk onderzoek.

Als mensen een week in de natuur verblijven en de zonsopkomst en zonsondergang in de buitenlucht beleven, worden ze vanzelf vroeger wakker dan normaal en krijgen ze 's avonds eerder slaap.

Vooral bij nachtmensen is dit effect op hun lichaamsklok zeer sterk.

Dat schrijven onderzoekers van de Universiteit van Colorado Boulder in het wetenschappelijk tijdschrift Current Biology.

De wetenschappers kwamen tot hun conclusie doormiddel van een kleine studie waarbij ze eerst het slaap-waakritme van acht individuen in kaart brachten in hun normale omgeving bij kunstlicht.

Natuur

Vervolgens lieten ze deze proefpersonen een week lang kamperen in de natuur. Tijdens dit verblijf mochten de deelnemers geen zaklampen of andere apparatuur met verlichting gebruiken.

Na het kamperen bleken de tijdstippen waarop de proefpersonen in slaap vielen en ontwaakten gemiddeld 2 uur vroeger dan daarvoor. De meeste deelnemers sliepen rond middernacht in en werden om ongeveer 8.00 uur weer wakker.

Lichaamsklok

Volgens de wetenschappers suggereert de studie dat verschillen in slaap- en waakritmes vooral worden veroorzaakt door kunstlicht.

"In de geconstrueerde omgeving van onze moderne wereld is er veel ruimte voor verschillen tussen individuen", verklaart hoofdonderzoeker Kenneth Wright op de nieuwssite van Boulder University. "Sommige mensen zijn ochtendmensen, anderen gaan juist heel laat naar bed."

"Maar we hebben ontdekt dat de natuurlijke cyclus van zonlicht een sterk signaal uitzendt waardoor deze verschillen tussen avondmensen en ochtendmensen sterk afnemen."

"Wanneer verschillende mensen zich alleen nog blootstellen aan natuurlijk zonlicht lopen hun lichaamsklokken binnen een week ongeveer gelijk", aldus Wright.

Bron: Nu.nl

Een nieuwsbericht dat ik erg interessant vind. Omdat ook bij hamsters verondersteld wordt dat zij kleurenblind zijn. Daarnaast heb ik op Facebook een tijd geleden een foto gezien met uitleg wat ik nog wilde delen.

Honden zijn niet kleurenblind, zoals lang werd aangenomen. Dat blijkt uit nieuw wetenschappelijk onderzoek.

Honden zijn in staat om blauw en geel papier van elkaar te onderscheiden. De dieren gaan daarbij niet af op de helderheid, maar op het verschil in kleur tussen het papier.

Lang werd verondersteld dat honden kleurenblind zijn vanwege de vorm van de lichtgevoelige cellen in hun ogen. Maar dat idee blijkt nu definitief onjuist, zo melden Russische onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Current Biology.

Rauw vlees

Bij hun studie confronteerden de onderzoekers honden steeds met twee kleuren papier: lichtblauw en donkerblauw of lichtgeel en donkergeel.

Ze trainden de dieren om één van de twee kleuren te associëren met voedsel door steeds rauw vlees te verstoppen achter dit papier. Dat lukte bij de meeste honden al na drie trainingsrondes.

Vervolgens testten de onderzoekers op een slimme manier of de dieren alleen de helderheid van de kleur (licht of donker) onthielden, of ook de kleur zelf.

Fel

Als een hond bijvoorbeeld getraind was om achter lichtblauw papier te zoeken naar voedsel, werd het dier in een nieuw experiment geconfronteerd met donkerblauw en lichtgeel.

Wanneer de dieren voedsel alleen zouden associëren met de felheid van een kleur, zouden ze in dit geval naar de felste kleur (lichtgeel) lopen. Maar in de meeste gevallen kozen de honden voor de kleur die het dichtst bij lichtblauw lag, namelijk donkerblauw.

Kegeltjes

Amerikaanse onderzoekers van de Universiteit van Washington hadden al eerder aangetoond dat honden beschikken over een netvlies met lichtgevoelige cellen in de vorm van kegeltjes. Mensen kunnen met deze cellen kleuren waarnemen.

Wel beschikken honden slechts over twee soorten kegeltjes in ieder oog, waar menselijke ogen drie typesbevatten. Waarschijnlijk kunnen de dieren daardoor de meeste kleuren wel waarnemen, maar geen rood en oranje, zo meldt nieuwssite Physorg.com.

Bron Nu.nl.

En de foto:


Marthijs van N. gaf de volgende verklaring:

Ten eerste zorgen onze hersenen niet voor dit effect maar de ogen. De hersenen doen hier niets verkeerd om het zo maar even te noemen.
De ogen werken met 'staafjes en plaatjes'. Deze zijn er op licht te registreren. Ze zitten als een soort pixelraster in je ogen en worden individueel in een bepaalde maat geactiveerd door het licht en sturen aan de van de sterkte en de kleur van het licht een signaal door naar de hersenen waardoor jij uiteindelijk 'ziet'.

Wat er hier gebeurd is dat die paaltjes en staafjes moe worden als het ware. Ze worden te lang op de zelfde manier getriggerd. Op het moment dat je na een tijdje weer weg kijkt duurt het even voordat zij zich weer kunnen herstellen en sturen zij nog steeds een signaal door. Zij sturen echter niet meer de kleuren door die je hier op de foto ziet maar de precies de tegenovergestelde kleur! (het negatief; maakt deze foto negatief en je ziet de vrouw ook in kleur).

Waarom gebeurd dit niet op het moment dat je niet staart maar gewoon ergens lang naar kijkt? Als wij kijken focussen we niet op een punt met onze ogen maar trillen zij lichtjes. Zodanig dat wij dan niet merken. dit stelt die staafjes en plaatjes er toe in staat om steeds even te veranderen van status en raken dus op die manier niet moe.

De rode punt op de neus dient overigens puur als focus punt. Mensen zijn zodra ze niet direct weten waar ze op focussen om toch een beetje rond te gaan kijken. Dit focus punt zorgt er puur voor dat mensen makkelijker kunnen blijven staren waardoor het effect vergroot wordt.

In hamster/ratten/muizen voer wordt ook wel eens soja in verwerkt. Dit artikel komt van Wetenschap24.nl.

Natuurlijke stoffen kunnen hormoonbalans verstoren

Door: Elmar Veerman
Lijf & Gezondheid Sojabonen

Een Amsterdamse onderzoeker stuitte op een onverwacht effect van soja: het kan onvruchtbaarheid veroorzaken. Ook bij mensen? Bij sommige vrouwen vermoedelijk wel.

Sojabonen

De sojaboon is de grote lieveling van gezondheidsfanaten en dierenliefhebbers. Hij is eiwitrijk, bevat veel onverzadigde vetten en kijkt je niet met droeve ogen aan als hij naar de slachtbank wordt geleid. En wat er allemaal mee kan in de keuken! Er zijn sojaburgers, -brokken, -melk, -yoghurt en nog veel meer. Je kunt dus elke dag wel soja eten, en als je daar nog niet tevreden mee bent, neem je nog een voedingssupplement op sojabasis.

Daar zitten met name fyto-oestrogenen in, stoffen die sterk op vrouwelijke hormonen lijken. Dat verklaart waarom ze vervelende symptomen van menstruatie en de overgang verlichten, zeggen de sites die dit spul aanprijzen. En eerlijk is eerlijk, daar is genoeg wetenschappelijk bewijs voor. Maar sommige vrouwen met kinderwens kunnen dit spul waarschijnlijk toch beter niet slikken, zegt Jurgen Seppen, onderzoeker bij de afdeling Maag- Darm- en Leverziekten van het AMC in Amsterdam. Want het zou ze wel eens tijdelijk onvruchtbaar kunnen maken.

Hoe komt hij daarbij? Dat is een bijzonder verhaal. Het begint twintig jaar geleden in de rattenstal van de afdeling, waar van de ene op de andere dag geen jonkies meer geboren werden. Als het zo doorging, zou een hele onderzoekslijn sneuvelen bij gebrek aan proefdieren. Dit waren namelijk heel speciale, onvervangbare dieren: Gunn-ratten.

Geel oogwit

Dit type rat heeft een genetische afwijking in het leverenzym glucuronosyltransferase, waardoor de dieren slecht zijn in het verwerken van ongewenste stoffen in hun bloed. Mensen met dezelfde afwijking hebben de zeldzame ziekte Crigler-Najjar. Hun huid en oogwit zien er geel uit, omdat ze de stof bilirubine niet goed kunnen verwerken. Bilirubine is een afvalstof die vrijkomt als rode bloedcellen worden afgebroken.

Goed, wat was er nu aan de hand met de ratten? Seppen had wel een idee, en dat bleek te kloppen. Het lag aan het voer. Het standaarddieet van de ratten was veranderd. De eiwitten kwamen voorheen voornamelijk van dierlijk materiaal, en nu van soja. Hij deed proeven met de verschillende typen voer en zag dat er inderdaad weer rattenpups geboren werden als de ratten hun oude dieet kregen. Er zat iets in de soja dat vrouwtjesratten onvruchtbaar maakte, maar wat?

Opnieuw bleek het eerste idee dat hij daarover had te kloppen, zegt Seppen. Het waren de fyto-oestrogenen in de soja. Bij gewone ratten worden die hormoonachtige stoffen ook in het bloed opgenomen, maar al snel zorgt de lever dat er een chemisch ‘vlaggetje’ aan wordt gehangen, waarna ze in de nieren uit het bloed worden gehaald. Dat vlaggetje wordt bij de Gunn-ratten niet geplaatst, waardoor de nieren het niet wegvangen en het effect van de fyto-oestrogenen veel sterker is en langer aanhoudt. Het gevolg is dat de menstruatiecyclus van de ratten verstoord raakt, en dat maakt ze onvruchtbaar.

Syndroom van Gilbert

Is dat nu belangrijk voor mensen? Het syndroom van Crigler-Najjar is heel zeldzaam, dus dat is voor bijna niemand reden om de soja te mijden. Maar, zegt Seppen, ongeveer 10 procent van de bevolking heeft het syndroom van Gilbert. Meestal zonder dat te beseffen. Bij hen werkt glucuronosyltransferase wel, maar minder goed. Dus is het aannemelijk dat bij hen de fyto-oestrogenen langer in het bloed blijven hangen. En als een vrouw dan erg veel soja eet, of zelfs geconcentreerde fyto-oestrogenen uit soja, dan zou dat tijdelijk onvruchtbaarheid kunnen veroorzaken. Of dat echt zo is, is nog niet onderzocht.

Soja is een gevoelig onderwerp, zegt Seppen. Sommige mensen zien het als healthfood, anderen als gevaarlijk spul. Zelf denkt hij dat beide groepen een punt hebben, want niet iedereen reageert er hetzelfde op. Bij veel mensen wegen de gezondheidsvoordelen zwaarder dan de nadelen, maar sommige mensen moeten oppassen dat ze niet te veel soja binnenkrijgen. Niet alleen vrouwen die een kind willen, trouwens. Ook voor baby’s acht hij het niet geschikt, want die zijn nog niet zo goed in het verwerken van ongewenste stoffen als volwassenen. Daarom kan de hormoonverstorende werking van soja te sterk worden.